Wie denkt dat Frankrijk alleen maar draait om Parijs, stokbroden en croissants, heeft duidelijk nog nooit de Montagnes du Jura bezocht. Deze regio die zich uitstrekt langs de Rhône, dwars door de Ain, Jura en Doubs, is het soort plek waar je niet alleen je ogen uitkijkt, maar waar je je ook instant thuis voelt.

Lang voordat we de bergen bereikten, pakten we de NIO in en gingen op pad. Meer dan genoeg ruimte voor koffers, camera’s én de wijnvoorraad die we wilden inslaan. Maar het allerbeste? Je tovert ’m zo om tot een mini-slaapkamer. Tijdens de reis werd het onze rijdende thuisbasis. We sliepen op gratis kampeerplekjes, waaronder een magische nacht midden in een wijngaard. Auto parkeren, matras uitrollen, slaapzakken erbij en wegdromen onder een deken van sterren.

Schapen, husky’s en herdershonden

We trapten onze trip af met een wandeling. Niet zomaar een wandeling, we liepen mee met een kudde schapen en hun harige bodyguards bij Au Rythme du Troupeau. De honden leiden hier elkaar op tot herder, iets wat mensen niet over kunnen brengen. Het was speciaal om te zien hoe serieus de honden hun baan nemen. En dat is maar goed ook! Want er liggen genoeg roofdieren op de loer rond de schapen.

• 

• 

In de middag gingen we nog meer stappen zetten: cani-hiken. Hiken met een husky aan je middel. Je wordt voortgetrokken als een soort menselijke slee in de zomer. Door bossen, over paden, langs riviertjes. En eerlijk is eerlijk, het gaf ons precies dat duwtje in de rug die we nodig hadden.

• 

• 

Slaap zacht in l’Auberge de Ruffieu

Na de lange wandelingen streken we neer in een piepklein dorpje bij de knusse l’Auberge de Ruffieu. Een plek waar de tijd stil lijkt te staan. We werden warm onthaald en schoven aan voor een huisgemaakt diner zoals alleen Fransen dat kunnen, eenvoud op z’n best. En natuurlijk begon de volgende dag met stokbrood, croissants, boter, jam en sterke koffie. Bien sûr.

• 

• 

Van bergpanorama’s tot moerasmagie

Op dag twee trokken we de Grand Colombier op, een hike die ons uitzicht bood waar je letterlijk stil van wordt. Helaas geen tijd om ‘m helemaal te lopen (spijt!), maar des te meer reden om terug te gaan. En ten slotte was het tijd om weer te genieten van de keuken van Frankrijk. Een verrukkelijke lunch bij Les Epicurieux. Fine dining naast de weg, met smaken van over de hele wereld. Het meest bijzonder: een dessert dat eruitziet als pâté maar smaakt als appeltaarthemel.

• 

• 

In de middag dook gids Alex met ons het Lavours-moeras in. Via een houten pad slingerden we door een adembenemend natuurgebied, terwijl we leerden over kikkers, bevers en de buffels die er helaas nog niet stonden.

Een hond met smaak

Tijd om de eerste wijnboer te bezoeken. Bij Caveau Bugiste kregen we een uitgebreide rondleiding, inclusief vrolijke hond die duidelijk ook fan is van de lokale wijn. Daarna inchecken bij Clos Bo’M: een B&B die alles heeft wat je wil. Fantastische keuken, zwembad mét uitzicht, en een host die gastvrijheid tot kunst verheven heeft. Hier voel je je gegarandeerd meteen thuis.

• 

• 

Rennend door de wijngaarden

Dag drie begon sportief: een hike/trailrun rondom Lac de Barterand. Van bospaadjes tot rijen vol druiven, deze route had het allemaal. Daarna werden we verwelkomd bij Caveau Quinard, een familiebedrijf waar traditie en toekomst samenkomen. Hier hebben we uiteraard ook wat wijntjes van ingeslagen. Altijd leuk om thuis een tweede keer te kunnen genieten van de Franse smaak.

• 

• 

Deze avond verbleven we bij Racine Perchée, een eco-zen toevluchtsoord midden in het groen, compleet met een kikkerconcert bij het ontbijt én voor het slapengaan. De hosts waren ontzettend vriendelijk, we voelden ons meteen thuis. Er hing een relaxte, huiselijke sfeer. En ze verrasten ons ook nog eens met een zelfgemaakt diner én ontbijt. We hebben genoten.

• 

• 

Een burgemeester met smaak

Op dag vier stapten we op de fiets voor een route van Massignieu-de-Rives naar Brégnier-Cordon. Denk: rustige weggetjes, klaterende beekjes, fluitende vogels en halverwege natuurlijk… wijn. Bij Caveau Martin-Barbaz werden we ontvangen door niemand minder dan de burgemeester zelf. Een relaxte man met een grote liefde voor biodynamische wijn én een strak labeldesign. Deze tasting was absoluut onze favoriet.

• 

• 

’s Avonds sliepen we in een Finland’Ain kota: houten chalets met uitzicht waar je u tegen zegt. Dit is glamping op z’n Frans, of toch op z’n Fins? In ieder geval voor herhaling vatbaar. We zouden deze plek graag weer opnieuw boeken! Diner deden we bij Bistrot de la Cascade, waar elke woensdag een BBQ-feest losbarst. Voel je vrij om drie keer terug te lopen voor meer, dat wordt hier zelfs aangemoedigd.

• 

Sprookjesachtig Colmar op de route

Op de laatste dag reden we onderweg naar huis langs het stadje Colmar, een stad die zo uit een Disneyfilm lijkt te komen. Kleurrijke huisjes, bloemen overal, en als kers op de taart: lunch bij L’Arpège Bio. Dit restaurant zit een beetje verstopt, maar eenmaal binnen… wow. Alles klopt hier. Het binnenhof, de bediening, het eten, dit is slow food in z’n puurste vorm. Een waar juweeltje en voor ons een van de hoogtepunten van de culinaire Franse keuken.

• 

Een snelle stop bij L’Un Ses Sens, een knusse natuurwijn bar en wijnwinkel. De selectie was zó goed dat we direct een paar flessen meenamen. Het personeel wist precies wat ze deden, elke tip was raak. En de kleine gerechtjes die uit de keuken kwamen? Té verleidelijk. Volgende keer blijven we hier langer hangen.

Om het af te leren dineerden we bij Wistub Brenner, waar je tussen locals zit, lekker mensen kijkt, en smult van traditionele gerechten. Een waardige afsluiter van een reis om nooit te vergeten.