Zuid-Tirol is
zo’n regio die je pas écht snapt als je er bent geweest. Je rijdt langs bergen,
boomgaarden en slingerwegen vol charme, en ineens voelt het alsof je in twee
werelden tegelijk bent beland.
Je vindt Zuid-Tirol in Noord-Italië, volg jij het nog? Denk: schnitzel en gnocchi, wijngaarden en appelgaarden, warm en nuchter. Lees in dit artikel meer over deze bijzondere plek, met elke dag een nieuwe tip om te ontdekken als je de regio zelf bezoekt.
Dag 1 – Van schnitzel tot Sauvignon
We trapten af bij Restaurant Patauner, waar je meteen snapt wat Zuid-Tirol zo bijzonder maakt. Hier bestel je net zo makkelijk een dampende portie gnocchi als een knapperige schnitzel. Mijn keuze was snel gemaakt: lang leve de Italiaanse keuken.
Na de lunch doken we wijnhuis Nals Margreid in. Een wijnhuis dat druiven binnenkrijgt van maar liefst 138 boeren. Genoeg flessen om een keuze uit te maken! Mocht je niet zo goed weten welke fles naar jouw smaak is, dan helpen de mensen je daar vriendelijk verder. Het wijnhuis zelf gaat terug tot 1764, al werd het officieel opgericht in 1932. Na een fusie in 1985 groeide het uit tot een begrip in de streek. Nu snappen we dat je ineens benieuwd bent naar alle wijnen, goed nieuws: dan kan je hier een wijnproeverij boeken, wat ons betreft een dikke aanrader.
Wist je dat: Zuid-Tirol hoorde tot 1919 bij Oostenrijk, maar werd na de Eerste Wereldoorlog toegewezen aan Italië via het Verdrag van Saint-Germain. Italië kreeg het gebied als beloning voor deelname aan de oorlog aan geallieerde zijde. Hoewel de regio sindsdien Italiaans is, hoor je er nog altijd Duits op straat en proef je Oostenrijkse invloeden op je bord.
We sloten de dag af in Hotel der Waldhof, een 4-sterren superior hotel midden in een idyllisch bospark. Een idyllisch hotel met uitzicht op het bos, een keuken waar ze zelf hun eigen verbouwde groenten gebruiken en een sfeer die precies tussen luxe en huiselijk in zit. We voelden ons hier helemaal welkom.
Dag 2 – Cactussen, Michelin sterren en appel sommeliers
Na een ontbijt waar zelfs een juicer voor een verse gembershot op het buffet stond, reden we naar de Tuinen van Trauttmansdorff, de populairste attractie van Zuid-Tirol. Denk: cactustuinen, een ‘garden of love’, vrolijk fluitende vogels, andere schattige bosdiertjes en uitzichten op bergtoppen. Een paar duizend stappen later (7.000 om precies te zijn) waren we een hoop indrukken rijker en toe aan lunch.
Deze lunch werd er eentje om nooit te vergeten: Michelinrestaurant Kuppelrain. Dit familierestaurant serveert gerechten op prachtig opgemaakte tafels met de grootste wijnglazen die we ooit hebben gezien. De wijn vloeide rijkelijk vanuit magnum flessen, wat altijd een goed teken is.
Naast de wijn, was ook het eten iets om niet te vergeten. Het restaurant wordt gerund door de familie Trafoier met vader Jörg als chef en dochter Nathalie als pâtissière. De desserts zijn dan ook echte kunstwerken. Gelukkig konden we een doosje bonbons meenemen naar huis als souvenir. Kuppelrain heeft al sinds 2001 een Michelinster, en dat voel je in elk detail. Maar toch hangt er een toegankelijke sfeer, waarin iedereen welkom is.
We sloten de dag af met een appelproeverij met een echte appelsommelier. Want wie door Zuid-Tirol rijdt, ziet eindeloze appelboomgaarden. Tijdens de proeverij leerden we hoe je appels écht proeft. Vanaf nu sta ik anders voor het appelschap in de supermarkt. Ruik je ook een hint van kiwi?
Dag 3 – Poëzie op een bankje en ontspannen in de spa
Tijd voor wat ontspanning. We wandelden over de Tappeinerweg en de Gilfpromenade: twee prachtige paden langs bloemen, beekjes en uitzichtpunten. Geen zware hike, dus deze kan je rustig op je gemak wandelen. Onderweg kom je bankjes tegen met gegraveerde liefdespoëzie. Dat is toch romantisch?
Ondanks dat het geen zware hike was, hebben we toch een hoop stappen gezet. En dus is het tijd om naar de spa te gaan. Therme Meran is een moderne spa-oase midden in de stad, ontworpen door toparchitect Matteo Thun. Met een handdoekje op het gras doe je hier je welverdiende dutjes, koel je af in het (natuur)zwembad en als je wil kan je de verdere spa ook gaan ontdekken of duik je de spa in bij je hotel. Als je Hotel der Waldhof hebt geboekt bijvoorbeeld.
Dag 4 – Groene sterwaardig en laatste uitzichten
Onze reis eindigde met misschien wel dé nieuwste hype van Zuid-Tirol: restaurant Pramol Alto. Geen Michelinster (nog), maar als je het ons vraagt, duurt dat niet lang meer. De smaken waren creatief en spot-on met veel groente en kleur. De sfeer was ontspannen, een beetje alsof je lekker boven op een berg zit ver van drukte en stress. Oh wacht, dat was ook zo.
Wat ons hier het meest verraste was de non-alcoholische pairing. Want wow, zelfs de ingrediënten matchten. Natuurlijk stond er ook een glas wijn naast, want we moesten beide opties natuurlijk even proberen. En het eindoordeel is: beide opties zijn aan te raden.
Naast de gerechten van het menu, kan je hier ook een zelfgeproduceerde hot sauce bestellen en meenemen naar huis. Een leuk souvenirtje en een goede herinnering voor thuis om af en toe even een stapje terug te doen. Alsof je daar weer op die berg naar het prachtige uitzicht staart.