Al denk je Italië, dan denk je Parmezaan, de laars en natuurlijk wijn! Het is de grootste wijnproducent ter wereld en staat op nummer 1 als wijnexporteur. Italië heeft het perfecte klimaat om druiven te groeien. En ook door de paar vulkanen die het land kent, heeft Italië op deze plekken onwijs vruchtbare grond. En laten mijn zus en ik nou net in de buurt zijn van vulkanische grond. We deden een wijnproeverij aan de voet van de Vesuvio – de vulkaan die Pompeï met de grond gelijk maakte.

Ben je op vakantie in Napels, Sorrento of een andere mooie plaats aan de Amalfikust? Plan dan ook zeker een bezoek aan de Vesuvio waar je na de tocht neerstrijkt voor een wijnproeverij.

Ruïnestad

Mijn zus en ik waren een week in Napels. Een mooie en boeiende stad, maar de omliggende plaatsen zijn minstens zo mooi en boeiend. We gingen bijvoorbeeld naar de ruïnestad Pompeï en combineerden dit met een wijnproeverij in de buurt. De stad is echt een ervaring. Pompeï staat voor verwoesting en verplettering. Je moet het met eigen ogen gezien hebben.

Lees tip: ‘Napels pt. 1: Waarom je deze stad zeker eens gezien moet hebben!’

Pompeï is een enorme stad geweest. Nu is er nog maar 12,5 km2 van over, als we Wikipedia moeten geloven. Er bestaat nu weer een bewoonbaar deel van de stad, maar het grootste gedeelte is nog steeds de ruïne. Bovendien ligt er nog steeds een groot gedeelte onopgegraven onder de grond.

Cantina del Vesuvio

Na een wandeling van zo’n 7 kilometer, struinend langs de overblijfselen van Pompeï, hadden we dorst. En trek. En laten we nou toevallig in het land zijn van eten en drinken. We namen een treintje naar Trecase; een dorpje dat onderaan de vulkaan Vesuvio ligt. Bij het station werden we opgehaald met een busje en reden het dorp in. Al rijdend zagen we de lage hellingen van de vulkaan bedekt door wijngaarden. We sloegen rechtsaf en kwamen aan bij Cantina del Vesuvio, een schattig gebouwtje met een romantisch terras en aan de rechterkant het fabriekje.

Om te huilen

We werden ontvangen door een vrouw die ons meenam naar de wijngaarden zelf. Er werd ons kort verteld over de wijngaarden zelf, inclusief een leuk, mythisch verhaal. De legende vertelt dat Christus zijn tranen over de hellingen van de Vesuvio liet gaan, waardoor de druiven begonnen te groeien. De wijn heet dan ook Lacryma Christi; Traan van Christus. Vulkanische grond is extreem vruchtbaar en daardoor is de Vesuvio-grond al sinds de oudheid in gebruik voor wijnbouw.

Sinds 1948 is de familie Russo eigenaar van de wijngaarden. En achttien jaar geleden besloot de jongste erfgename van de wijngaarden dat het gebied moest worden opengesteld voor bezoekers en proeverijen. Hij investeerde in de kwaliteit en verkoopt de wijnen in een beperkte hoeveelheid in de wijnshop en in sommige winkels wereldwijd. Je kunt (twee van) de Lacryma Christi-wijnen van de Vesuvio namelijk ook bij Gall & Gall kopen.

Tijd voor wijn

We kregen zes verschillende wijnen tijdens de proeverij. We begonnen met de Capafresca Spumante Rosé, een mousserende rosé-wijn. Anders dan de bekende prosecco. Een sprankelend begin. De spumante werd geserveerd met brood, olijfolie en zeezout. Alle hapjes die we erbij kregen bestonden uit verse producten uit de streek. Kwaliteit voorop!

Op nummer twee stond de witte wijn, die als tweede bij het brood werd gedronken. Een frisse, zachte witte wijn. Een waar smaakbommetje.

Daarna kwam charcuterie op tafel. Prosciutto uit de streek, salami, provolone-kaas en bruschetta werden vergezeld door de rosé van de Cantina; Rosato D.O.P.. Wederom een frisse smaak, maar tegelijkertijd vol en lichtfruitig.

Over op de rode wijn. De eerste rode wijn was de Rosso D.O.P., gemaakt van 100% piedi rosso-druif. Heel. Erg. Lekker. Deze wijn was mijn favoriet, en je kunt hem hier kopen.

Op naar het hoofdgerecht

Daarna begonnen we aan het hoofdgerecht van de proeverij. Spaghetti met een saus gemaakt van de Piennolo-tomaat en bascilicum. Simpel maar echt superlekker. Erbij te drinken kregen we de Lacryma Christi Riserva, een exclusievere wijn. Deze is gerijpt in grote, Franse, eiken vaten voor 18 tot 24 maanden. Niet elke lichting lukt van deze wijn, wat het een echte delicatesse maakt als hij wel is gelukt.

En dan het dessert. Het heette migliaccio; ricotta-cake met citroen en vanille, een traditioneel dessert uit de Campanië-streek. Erbij geserveerd kregen we één van de dessertwijnen met abrikoos. Die kickte er goed in en was een mooie afsluiter van de wijnproeverij.

Ga je toevallig binnenkort de richting op van Napels en Trecase? En ben je benieuwd geworden naar Cantina del Vesuvio? Kijk dan even op hun site en reserveer alvast een wijnproeverij aan de voet van de Vesuvio. Een toffe ervaring met heel veel lekkers. Kijk ook in de online shop als je een van de wijnen al wilt scoren!

Tags: italie, Vesuvio, wijn